ΣΕΡΒΑΛ - Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ

Στο βασίλειο των ζώων κάθε είδος έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία και θέση. Έτσι και το Σερβάλ, ένα αιλουροειδές το οποίο θυμίζει αρκετά τον κοντινό συγγενή του, το τσιτάχ, λόγω διάπλασης σώματος και χαρακτηριστικών του προσώπου.
Ωστόσο, το σερβάλ ξεχωρίζει σε πολλά σημεία από πολλά άλλα του είδους του. Ζει ψηλά, στα ορεινά δάση και ο μακρόστενος κορμός του σε συνδυασμό με τα μακριά του πόδια, του επιτρέπει να έχει μια αξιοζήλευτη ευλυγισία, που το κάνουν ευκίνητο, άριστο κολυμβητή, εκπληκτικό δρομέα με μεγάλα άλματα, αλλά και ικανότατο κυνηγό.

Με μήκος σώματος 1, 20 μέτρα και βάρος που δεν ξεπερνά τα 15 - 20 κιλά, τρέφεται αποκλειστικά με μικρά θηλαστικά, πτηνά, σαύρες, ψάρια κι έντομα. Ωστόσο, εκείνο που το κάνει να ξεχωρίζει, τουλάχιστον εμφανισιακά από τα υπόλοιπα αιλουροειδή, είναι τα ασυνήθιστα μεγάλα, όρθια αυτιά του, τα οποία το βοηθούν σημαντικά στην αναζήτηση τροφής τη νύχτα.
Ένα ακόμη κοινό χαρακτηριστικό με τα τσιτάχ, είναι τα μάτια του σερβάλ, τα οποία είναι γκρίζα, με μία μαύρη έντονη γραμμή, που ξεκινά από το εσωτερικό τους και καταλήγει στο ύψος των ρουθουνιών.
Το χρώμα του τριχώματος είναι, συνήθως, πυρόξανθο ή κίτρινο ανοιχτό (με λευκή κοιλιά) και σκόρπια μαύρα στίγματα. Παρ' όλα αυτά, στις βορειότερες περιοχές είναι δυνατόν το χρώμα να αλλάζει σε πιο σκούρες έως μαύρες αποχρώσεις.

Επιδέξιος κυνηγός καθώς είναι, το σερβάλ εφαρμόζει τις γνωστές μεθόδους που χρησιμοποιούν τα αιλουροειδή, δηλαδή την παρακολούθηση και την ενέδρα και, βέβαια, πάντα νύχτα.

Το σερβάλ μπορεί να μην είναι ένα από τα πιο γνωστά αιλουροειδή στον κόσμο, σίγουρα, όμως, πρόκειται για ένα ζώο αξιοθαύμαστο, που θαρρεί κανείς πως όταν το κοιτάζει να τρέχει, ανεβαίνοντας τα όρη, γίνεται ένα με αυτά.